عكاسان ارمني، گروهي از ايرانيان ارمني كه در شهرهاي گوناگون ايران به عكاسي اشتغال داشتهاند. استقبال ارامنه از مشاغل فني جديد، آشنايي برخي از آنان به زبانهاي اروپايي و ارتباط آنان با شهرهايي همچون باكو و تفليس در روسيه، در توجه آنها به عكاسي بيتأثير نبوده است.
برخي از عكاسان ارمني، با بروز شايستگيهاي فني و حرفهاي به دربار شاهان قاجار، از جمله ناصرالدين شاه* راه يافته و منصب «عكاس مخصوص» يافتند.
آموختههاي تني چند از عكاسان ارمني كه عكاسي را در شهرهاي تفليس، باكو و كلكته فراگرفته بودند، سبب شد تا آثار آنان از جنبههاي زيباييشناسي با ديگر عكاسان ايراني تفاوتهايي داشته باشد. در كانونهاي اسكان ارامنه در ايران از جمله شهرهاي تبريز، اورميه، اصفهان، تهران و برخي شهرهاي كوچك اطراف آنها، عكاسي به عنوان حرفهاي جديد، توسط برخي از ارامنه برگزيده شد. وجود قرابتهاي فرهنگي ميان آنان و اروپائيان مقيم ايران و آساني فضاي دسترسي آنان به اطلاعات، دانش و فنون جديد در اروپا و همچنين حمايتهاي سياسي ـ اجتماعي برخي سفارتخانههاي خارجي از آنان، سببساز رشد سريع اين دسته از عكاسان در تهران و برخي شهرهاي ايران شد. تفاوت سبك و تنوع كار و آثار عكاسان ارامني با ديگر عكاسان ايراني را ميتوان به طور خلاصه چنين عنوان كرد:
حالت نشستن يا ايستادن شخص مقابل دستگاه عكسبرداري. [1].Pose
كارتهاي مقوايي با نقوش چاپ شده يا برجسته، براي چسباندن عكس بر روي آنها. [2]. Cabinet Card
[3]. Antoin Sevruguin
[4]. Joseph Papasian
[5]. B. Agaiantz
[6]. Aslan Havrabetian
[7]. Stepan Stepanyan
[8]. Osep Osepyans (Osiphianz)
[9]. Minas Patkerhanian
Mackertich
[10].Matos aghakhan Karakhanian
[11].Thooni Johannessian
[12].Leon Abcarians
[13].Hovan KureKian
[14].Khatchatouriantz
محمدرضا طهماسبپور